Strona główna TURYSTYKA ZABYTKI ZESPÓŁ PAŁACOWO – PARKOWY

ZESPÓŁ PAŁACOWO – PARKOWY

Barokowy pałac został zbudowany na miejscu piastowskiego zamku z przełomu XIII i XIV wieku. Od północy i zachodu zwrócony jest w stronę miasta, natomiast od południa i wschodu otoczony rozległym parkiem krajobrazowym, przez który przepływa rzeka Bóbr.

Pałac i dwór żagański stał się jednym z bardziej znanych w Europie. W latach panowania księżnej przeprowadzono w pałacu wiele prac modernizacyjnych. Obecny wygląd pałacu ukształtowany został w okresie baroku.

Od Wallensteina do księżnej Doroty

Pierwszym inicjatorem budowy nowej, magnackiej siedziby w Żaganiu był naczelny dowódca wojsk cesarskich podczas wojny 30-letniej, Albrecht von Wallenstein. To właśnie on nabył od cesarza Ferdynanda II Habsburga w 1627 roku księstwo żagańskie.

Prace nad wznoszeniem rezydencji rozpoczęto około 1630 roku według projektu włoskiego architekta Vincenzo Boccaccio. Niestety z powodu śmierci Wallensteina w 1634 roku prace nad budową zostały przerwane. W 1646 roku księstwo stało się własnością księcia Vaclawa Euzebiusza Lobkowica, który w 1670 roku podjął przerwaną budowę. Tym razem według projektu książęcego mistrza murarskiego Antoniego della Porty. W 1786 roku księstwo żagańskie zostało zakupione przez księcia Kurlandii i Semigalii, Piotra Birona. Pałacowe wnętrza poddano przebudowie i gruntownej renowacji pod kierunkiem architekta Chrystiana W. Schultze.

W roku 1842 księstwo wraz z pałacem przeszło na własność księżnej Doroty de Talleyrand – Périgord. W latach 1845-55 przeprowadzono wiele prac modernizacyjnych. Układ przestrzenny pałacu łączył cechy właściwe barokowym pałacom francuskim (skrzydło parawanowe) oraz włoskim (skierowanie dziedzińca w kierunku parku).

Za czasów księżnej Doroty pałac w Żaganiu odwiedzali znamienici przedstawiciele ze świata polityki, nauki i kultury, wśród nich: Alexander baron von Humboldt, Ferenz Liszt, król pruski Wilhelm I  czy Hermann książę von Puckler – Muskau.

Park Książęcy

Pierwsze wzmianki na temat żagańskiego parku okalającego pałac pojawiły się w XVII wieku w czasach Albrechta von Wallensteina. Największy wpływ na kształt założeń pałacowo-parkowych miała księżna żagańska Dorota de Talleyrand-Périgord. Włączyła ona w obszar parku tereny położone na Przedmieściu Bożnowskim (dzisiejszy zespół szpitalny św. Doroty) oraz powiększyła Park Górny. Park pałacowy otrzymał nowy, romantyczny charakter, według projektu Friedricha Teicherta, inspektora ds. ogrodu. Układ parkowy podzielony został na dwie części: wewnętrzną z licznymi zabudowaniami oraz zewnętrzną, otwartą na otaczającą go okolicę. Inspirację dla wprowadzanych zmian stanowił Park Mużakowski.

Dzieło księżnej Doroty kontynuował jej syn, Napoleon Ludwik, fundując wolnostojące posągi czy też uruchamiając na terenie parku liczne fontanny, w tym fontannę główną zdobiącą podzamcze pałacu.

Żagański park pałacowy należy do obiektów najwyższej rangi. Uznawany już przed II wojną światową za najpiękniejszy na Śląsku i jeden z najwspanialszych w Europie Środkowej, jest jednym z największych zabytkowych parków miejskich w Polsce. Do dziś park zachwyca swoim pięknem i stanowi ulubione miejsce spacerów dla mieszkańców miasta i turystów.

Aktualne godziny zwiedzania dostępne są tutaj.

Zachęcamy do wirtualnego spaceru po żagańskim pałacu: